W uchwalonych przepisach o pracy zdalnej, pojawia się przepis o pracy zdalnej okazjonalnej, która będzie mogła być wykonywana przez pracownika w wymiarze 24 dni w ciągu roku kalendarzowego. Limit 24 dni jest limitem łącznym dla wszystkich pracodawców, u których pracownik będzie zatrudniony w ciągu roku. Nie będzie on pomniejszany w przypadku, gdy pracownik będzie zatrudniony na nie pełen etat oraz gdy rozpoczął pracę w trakcie roku kalendarzowego. Wniosek o pracę zdalną będzie mógł być złożony elektronicznie lub papierowo.
Każdy pracownik bez względu na rodzaj wykonywanej pracy i zajmowane stanowisko będzie mógł złożyć wniosek o wykonywanie pracy zdalnej okazjonalnej, ale ostateczna akceptacja wniosku będzie zależna od decyzji pracodawcy, który nie będzie miał obowiązku jej uzasadniać.
Do pracy zdalnej okazjonalnej będzie miał prawo nie tylko pracownik wykonujący pracę wyłącznie stacjonarnie (zatrudniony u pracodawcy, który nie zdecydował się wdrożenie pracy zdalnej), ale także pracownik pracujący w tzw. systemie pracy hybrydowej (połączenie pracy zdalnej i stacjonarnej).
Przepisy kodeksu pracy nie nakazują pracodawcom określania zasada wykonywania pracy zdalnej w żadnym regulaminie, choć ze względu praktycznych pracodawca zawsze może określić te zasady w wewnętrznych zarządzeniach lub regulaminie pracy.
Praca zdalna okazjonalna będzie mogła odbywać się w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą czyli praktycznie możliwa będzie w każdym miejscu w Polsce i za granicą pod warunkiem złożenia przez pracownika oświadczenia, że w uzgodnionym miejscu pracy posiada on bezpieczne i higieniczne warunki możliwości jej wykonywania.
Z tytułu wykonywania pracy zdalnej pracownik nie mam prawa do wypłaty ryczałtu/ekwiwalentu, który przysługuje w przypadku wykonywaną pracy zdalnej całkowicie lub częściowo. Praca zdalna okazjonalna nie musi być ujmowana w ewidencji czasu pracy, ale informacja o wykorzystanej liczbie dni z limitu będzie musiała pojawić się w świadectwie pracy.
