Płatnik ma obowiązek weryfikowania statusu kontrahenta i wykazania, że jest on m.in. rzeczywistym właścicielem należności oraz, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych.
- Przedmiotem działalności gospodarczej podatnika jest świadczenie na rzecz klientów usług z zakresu pozycjonowania stron internetowych w wyszukiwarkach internetowych oraz prowadzenie na rzecz klientów kampanii reklamowych z wykorzystaniem reklam.
- Dla celów świadczenia usług podatnik nabywa usługi reklamowe od niepowiązanych ze sobą spółek zagranicznych.
- Każdorazowo na moment wypłaty na rzecz danej spółki zagranicznej podatnik posiada ważny certyfikat rezydencji.
- Celem niepobrania zryczałtowanego podatku u źródła od takich wypłat podatnik zamierza każdorazowo składać oświadczenie, że (i) posiada certyfikat rezydencji nierezydenta, na rzecz którego dokonywana jest wypłata wynagrodzenia z tytułu nabycia usług reklamowych oraz (ii) przeprowadził, z dochowaniem należytej staranności, weryfikację warunków niepobrania podatku wynikających z umowy o unikania podwójnego opodatkowania i po jej przeprowadzeniu nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość niepobrania podatku.
- Podatnik wystąpił z wnioskiem o indywidualną interpretację, w którym zaznaczył, że na potrzeby przeprowadzenia badania należytej staranności WHT nie będzie weryfikować, czy: (i) w stosunku do wynagrodzenia wypłacanego na rzecz danego nierezydenta spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3 pkt 4 lit. b) (rzeczywistym właścicielem należności jest zagraniczny zakład spółki, jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny zakład jest położony), ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4 (spółka otrzymująca nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania) ustawy o PDOP; (ii) nierezydent otrzymujący wynagrodzenie jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek podatkowy w stosunku do wypłacanego wynagrodzenia; (iii) nierezydent otrzymujący wynagrodzenie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia; (iv) nierezydent otrzymujący wynagrodzenie prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych, z którą wiąże się uzyskany przychód z tytułu wynagrodzenia. Przy czym potwierdzenie, że nierezydent otrzymujący wynagrodzenie jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek podatkowy wynika z faktu, że kontrahent działa jako podatnik i przedłożył certyfikat rezydencji. Wnioskodawca nie ustala jednak szczegółowych zasad opodatkowania poszczególnych przepływów.
- We wniosku podatnik zapytał (i) czy biorąc pod uwagę charakter nabywanych usług reklamowych, wynagrodzenie otrzymane przez nierezydentów podlega opodatkowaniu tylko za granicę pod warunkiem przedłożenia certyfikatu rezydencji oraz (ii) czy w przypadku odpowiedzi pozytywnej na powyższe pytanie, wnioskodawca będzie uprawniony do niepobrania podatku u źródła stosując przedstawione powyżej podejście co do zakresu należytej staranności płatnika?
- Dyrektor KIS nie zgodził się z wnioskodawcą. Jego stanowisko podtrzymał WSA w Poznaniu, podkreślając że nie sposób zgodzić się ze skarżącym, że jedyne warunki zaniechania poboru podatku u źródła w przypadku kwalifikacji przychodu jako zysków przedsiębiorstwa zostały wskazane w art. 7 ust. 1 (zyski przedsiębiorstw) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stosując postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie można ograniczać się do wykładni językowej jej poszczególnych zapisów - należy dokonywać ich kompleksowej wykładni uwzględniającej m.in. to, że jednym z ich celów jest zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania. Za sprzeczne z celem wskazanego rodzaju aktów prawnych należy uznać przyznawanie wynikających z nich korzyści spółkom podstawionym, utworzonym specjalnie w celu uzyskania ułatwień podatkowych przewidzianych w konwencjach, które nie znalazłyby zastosowania gdyby nie tego rodzaju spółki. W ocenie sądu regulacje ustawy o CIT o należytej staranności w zakresie WHT są ukierunkowane na realizację wskazanych powyżej celów. Uwarunkowanie niepobrania przez płatnika podatku od uprzedniego zweryfikowania tego czy podmiot na rzecz którego następuje wypłata należności jest ich rzeczywistym właścicielem, prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby pozwala na realizację celu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania jakim jest zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania i zapobieganie oszustwom podatkowym. W konsekwencji postanowienia te należy je uznać za zgodne z UPO jak i za zgodne z postanowieniami Konstytucji RP.
W razie pytań lub wątpliwości zapraszamy do kontaktu.
