Pozytywne orzeczenia NSA w zakresie możliwości dokonywania amortyzacji podatkowej przez spółki nieruchomościowe – opublikowano już pisemne uzasadnienia wyroków
W ostatnich miesiącach NSA w trzech seriach korzystnych wyroków potwierdził korzystną interpretację przepisów dotyczących amortyzacji podatkowej w odniesieniu do spółek nieruchomościowych. W orzeczeniach NSA wskazał, że ograniczenie wynikające z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT nie ma zastosowania w sytuacji, gdy podatnik nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych na potrzeby bilansowe. Opublikowano już pisemne uzasadnienia do wyroków wydanych w kwietniu (sygn. II FSK 756/23) oraz marcu (sygn. II FSK 896/23), na które spółki z sektora nieruchomości oczekiwały z dużym zainteresowaniem.
Kluczowe tezy orzeczenia:
- Skoro tak jak w stanie faktycznym sprawy, od będących w posiadaniu spółki nieruchomości nie dokonuje ona odpisów amortyzacyjnych w rozumieniu przepisów o rachunkowości, które obciążałyby wynik finansowy jednostki, ponieważ traktuje je jako nieruchomości inwestycyjne w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości wyceniane według wartości godziwej, ograniczenie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. nie może w ogóle znajdować zastosowania.
- Konstrukcja omawianego przepisu w jego nie daje podstaw do przyjęcia, że zamiarem ustawodawcy było całkowite pozbawienie podatników, którzy nie dokonują odpisów amortyzacyjnych na potrzeby bilansowe, prawa do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych dokonywanych dla celów podatkowych, czyli całkowitego pozbawienia ich prawa do uznania tych odpisów za koszty uzyskania przychodów.
- Wobec tego, skoro ustawodawca nakazuje porównywać pewną kategorię kosztów podatkowych z kosztami księgowymi, to może się to odnosić wyłącznie do sytuacji, w której taka kategoria kosztów księgowych w ogóle istnieje, zaś w stanie faktycznym podanym przez Spółkę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej taka kategoria kosztów księgowych w postaci odpisów amortyzacyjnych w ogóle nie występuje.
- Należy uznać, że ustawodawca nie zakładał w ogóle możliwości pozbawienia dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez spółki nieruchomościowe. Gdyby legislator podatkowy zakładał taką wykładnię art. 15 ust. 6 in fine u.p.d.o.p. po 1 stycznia 2022 r., która dopuszcza brak jakiejkolwiek amortyzacji środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji, to powinien dać temu wyraz w treści przepisów intertemporalnych.
Warto zauważyć, że od początku 2025 r. do kwietnia pojawiło się już kilka wyroków, które również zaprzeczały podejściu organów. Styczniowe wyroki NSA, skierowane były w kierunku tzw. modelu hipotetycznych odpisów amortyzacyjnych. Sąd wskazał w nich, że ograniczenie z art. 15 ust. 6 CIT dotyczy wszystkich spółek nieruchomościowych, także takich, które bilansowo wyceniają nieruchomości według wartości godziwej, jednakże w takim wypadku zamiast przyjmować limit 0 zł, spółka powinna obliczyć hipotetyczną amortyzację bilansową, jak gdyby prowadziła księgi według ustawy o rachunkowości. Otrzymana „wirtualna” wartość amortyzacji powinna stanowić górny limit odpisów podatkowych.
Wyroki NSA otwierają spółkom nieruchomościowym drogę do dokonywania amortyzacji budynków oraz korygowania rozliczeń za lata ubiegłe, jednakże firmy powinny wciąż zachować ostrożność. Pomimo wspomnianych korzystnych orzeczeń NSA, Krajowa Informacja Skarbowa nadal utrzymuje niekorzystne stanowisko i obecnie wydaje negatywne interpretacje indywidualne (np. 0111-KDIB1-2.4010.144.2025.1.EJ, 0114-KDIP2-1.4010.58.2025.2.KW). Obserwujemy, czy publikacja pisemnych uzasadnień doprowadzi do zmiany dotychczasowego podejścia KIS.
