7 lipca 2022 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał wyrok sygn. C-696/20 w sprawie B. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w W. dotyczący tzw. sankcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT).
Przedmiot i historia sporu
B. (dalej jako: „Spółka”) jest spółką z siedzibą w Niderlandach której działalność podlega opodatkowaniu w kraju siedziby, zarejestrowaną również dla celów podatku VAT w Polsce. W okresie rozpatrywanym w przedmiotowej sprawie Spółka uczestniczyła w transakcjach łańcuchowych obejmujących trzy podmioty pełniąc rolę pośrednika. Schemat transakcji przebiegał następująco:
- Spółka B. nabywała towar od Spółki BOP mającej siedzibę na terytorium Polski identyfikując się polskim numerem VAT.
- Transakcje między spółką B. a spółką BOP zostały zakwalifikowane jako transakcje krajowe opodatkowane właściwą stawką podatku VAT w wysokości 23% .
- Spółka B. dokonywała dostaw na rzecz swoich nabywców w innych państwach członkowskich kwalifikując je jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów opodatkowane 0% stawką podatku, co miało przełożenie na zwroty podatku VAT.
Polski organ podatkowy uznał iż dokonano błędnej klasyfikacji transakcji wchodzących w skład łańcucha co powodowało obniżenie należnego podatku VAT.
W konsekwencji uznano iż B. nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur krajowych ponieważ nie była to transakcja lokalna a wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dodatkowo na podstawie art.25 ust.2 o VAT nakazano Spółce zapłatę VAT sankcyjnego. Finalnie dało to obciążenie podatnika 46% podatkiem VAT .
Podatnik nie zgodził się ze stanowiskiem organu a sprawa została skierowana do Naczelnego Sądu Administracyjnego który skierował sprawę do TSUE.
Co na to TSUE?
Przedmiotowa sprawa dotyczy interpretacji przepisu art.41 Dyrektywy 112 który w oparciu o zasadę proporcjonalności i neutralności utrudnia zastosowanie przepisów państwa członkowskiego które uznają transakcje WNT jako zaistniałe na terenie tego państwa w sytuacji gdy:
- Błędnie zakwalifikowano nabycie jako transakcje lokalną przez uczestników łańcucha, posługujących się krajowym numerem VAT
- Kolejna transakcja została rozpoznana błędnie jako WNT oraz opodatkowana na terenie państwa w którym zakończył się transport.
TSUE uznał naruszenie fundamentalnych zasad VAT przez polskie przepisy niepozwalające na zmianę rozpoznania pierwszej transakcji co w konsekwencji prowadzi do nie wykazania transakcji WNT w kraju identyfikacji gdy transakcja jest opodatkowana w kraju zakończenia wysyłki. Uznał iż użycie polskiego numeru NIP (państwo rozpoczęcia transportu) nie świadczy o braku wewnątrzunijnego charakteru transakcji a podstawą do jej klasyfikacji nie może być użyty numer identyfikacyjny.
W tym miejscu należy zaznaczyć że wydany wyrok dotyczy stanu prawnego przed wdrożeniem tzw. pakietu Quick fixes, który obowiązuje od 2020 roku.
Przedstawiona sprawa uwidacznia konieczność każdorazowej analizy dokonywanych transakcji łańcuchowych oraz klasyfikacji transakcji.
Jeżeli zainteresował Cię ten temat i chcesz dowiedzieć się więcej, skontaktuj się z naszymi ekspertami.
