W dniu 28 maja 2020 r. Sejm uchwalił projekt ustawy zawierający:
- przepisy implementujące do polskiego porządku prawnego regulacje unijne, określane mianem tzw. pakietu „Quick Fixes” (zwanym dalej: „QF),
- przepisy uszczelniające system podatku CIT będące implementacją dyrektywy Rady (UE) 2017/952 w zakresie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych dotyczących państw trzecich (zwanej dalej: „dyrektywą ATAD 2”),
- dopełnienie transpozycji dyrektywy Rady (UE) 2018/822 w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych (zwanej dalej: „dyrektywą MDR”) oraz przepisy mające na celu doprecyzowanie obowiązujących przepisów w zakresie informacji o schematach podatkowych (MDR).
Procedura typu call-off stock
Ustawa zawiera zmiany dotyczące wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów w procedurze magazynu typu call-off stock, transakcji łańcuchowych oraz warunków niezbędnych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0% VAT) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
Nowe regulacje zmieniają sposób działania magazynów konsygnacyjnych. Ustawa przewiduje m.in.:
- uchylenie dotychczas obowiązującej definicji magazynu;
- rozszerzenie zakresu towarów mogących podlegać uproszczeniu o działalność handlową oraz wprowadza możliwość prowadzenia magazynu na cele handlowe;
- skrócenie okresu przechowywania towarów (z 24 do 12 miesięcy);
- możliwość prowadzenia magazynu przez inne niż nabywca podmioty.
Z procedury magazynu typu call-off stock nie będą mogły korzystać podmioty posiadające stałe miejsce prowadzenia działalności (FE) w państwie, do którego towary są przemieszczane, tj. w miejscu prowadzenia magazynu. Na temat problematyki stałego miejsca działalności (FE) pisaliśmy tutaj.
Transakcje łańcuchowe
Podobnie jak w przypadku procedury magazynów typu call-off stock, ujednolicenia na gruncie ustawodawstwa unijnego wymagały zasady opodatkowania transakcji łańcuchowych.
Zgodnie z wprowadzonymi zmianami, w przypadku gdy za transport towaru pomiędzy państwami członkowskimi odpowiedzialny jest podmiot pośredniczący, transakcja ruchoma stanowiąca WDT i pozwalająca na zastosowanie stawki 0% powinna zostać przypisana do dostawy dokonywanej na jego rzecz. Jedyny wyjątek dotyczy sytuacji, w której dostawca i podmiot pośredniczący posługują się numerem VAT z tego samego kraju - w takim przypadku dopiero dostawa dokonana przez podmiot pośredniczący powinna stanowić WDT.
W sytuacji transakcji łańcuchowych z udziałem więcej niż trzech podmiotów - zasady te powinny być stosowane odpowiednio.
Nowe zasady nie będą jednak znajdować zastosowania do transakcji wykraczających poza terytorium UE (eksport/import) – do nich będą stosowane przepisy dotychczasowe.
Zastosowanie stawki 0% z tytułu WDT
W zakresie implementacji dyrektywy 2018/1910 ustawa wprowadza przesłanki materialne, od których spełnienia zależy możliwość zastosowania 0% stawki VAT dla WDT:
- obowiązek podania przez nabywcę numeru VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych;
- obowiązek posiadania przez nabywcę ważnego numeru VAT UE;
- obowiązek złożenia przez dostawcę prawidłowej informacji podsumowującej VAT-UE.
Warto również wspomnieć o zmianach w zakresie zasad dowodzenia, które obowiązują w Polsce od dnia 1 stycznia 2020 r. Na mocy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 wprowadzono domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0% VAT) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem wykonawczym 2018/1912 nie oznacza jednak, że stawka 0% VAT nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji, dostawca powinien stosować przepisy dotychczasowe, a ciężar dowodu spełnienia warunków spoczywa na dostawcy.
Dyrektywy ATAD i ATAD 2
Zasadniczym celem zmian w CIT jest rozstrzygnięcie wątpliwości w zakresie rozbieżności kwalifikowania struktur hybrydowych, poprzez rozszerzenie zakresu obowiązywania Dyrektywy ATAD na rozbieżności dotyczące państw trzecich. Nowe regulacje mają za zadanie przeciwdziałać rozbieżnościom w kwalifikacji struktur hybrydowych wykorzystywanych przez międzynarodowe korporacje do stosowania agresywnej optymalizacji podatkowej.
Rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych występują, gdy oba lub więcej państw dokonuje odmiennej kwalifikacji:
- podmiotu - tj. sytuacji, w której dany podmiot jest traktowany jako transparentny do celów podatkowych w jednej jurysdykcji i jako nietransparentny w innej jurysdykcji;
- płatności - jeżeli dwie jurysdykcje w różny sposób traktują płatność (instrument finansowy) do celów podatkowych.
Nowe regulacje określają przypadki, w których co do zasady, podatnikowi nie będzie przysługiwało prawo do uwzględnienia płatności w kosztach podatkowych. Dotyczy to płatności podlegających odliczeniu od podstawy opodatkowania w więcej niż jednym państwie (ang. double deduction) bądź płatności podlegających odliczeniu od podstawy opodatkowania w jednym państwie bez odpowiadającego mu ujęcia tych płatności w podstawie opodatkowania w drugim państwie (ang. deduction / no inclusion).
Przepisy odnoszą się również do przypadku podwójnej rezydencji podmiotu, tj. sytuacji, w której dwa państwa uznają dany podmiot za podatnika tego państwa podlegającego w nim opodatkowaniu zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego. Wówczas, podmiot będący polskim rezydentem podatkowym nie będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów lub do pomniejszenia dochodów (przychodów) o straty, w przypadku gdy te koszty lub straty:
- podlegają odliczeniu w co najmniej dwóch państwach, w których taki podmiot jest traktowany jako rezydent podatkowy, oraz
- nie odpowiadają podwójnie wykazanemu dochodowi (przychodowi).
Ustawa przewiduje również sytuację, w której zagraniczny zakład (ang. permanent establishment) polskiego rezydenta podatkowego nie jest uznawany za zagraniczny zakład przez państwo, w którym się fizycznie znajduje. Wówczas dochody (przychody) podlegające przypisaniu do tego zagranicznego zakładu będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, nie zaś w państwie jego położenia. Omawiana zasada nie znajdzie zastosowania w przypadku, gdy obowiązek zwolnienia dochodu (przychodu) zakładu zagranicznego z opodatkowania w Polsce wynika z ratyfikowanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z innym państwem niż państwo członkowskie UE.
Przepisy dotyczące kwalifikacji struktur hybrydowych mają wejść w życie 1 stycznia 2021 r. i będą miały zastosowanie do dochodów (przychodów) w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2020 r.
Zasady raportowania MDR
Zaproponowane zmiany mają na celu dopełnienie transpozycji dyrektywy MDR. W tym zakresie nałożono na Szefa KAS nowe obowiązki w zakresie przekazywania informacji o schematach podatkowych transgranicznych organom podatkowym państw członkowskich (oraz w ograniczonym zakresie Komisji Europejskiej. Zakres przekazywanych informacji obejmować będzie informacje uzyskiwane od podmiotów zobowiązanych do raportowania informacji o transgranicznych schematach podatkowych.
Ważną zmianą przewidzianą na gruncie nowej regulacji jest również nałożenie obowiązku ponownego zaraportowania schematów podatkowych transgranicznych, jeśli pierwszej czynności związanej z ich wdrażaniem dokonano między 26 czerwca 2018 r. a 31 marca 2020 r. Więcej na temat obowiązku ponownego raportowania schematów podatkowych pisaliśmy tutaj.
Jeśli masz jakieś pytania, nasi eksperci są do Twojej dyspozycji:
Łukasz Bączyk
Head of Tax, Board Member
E: lbaczyk@asbgroup.eu
Marta Skrodzka
Tax Manager - Tax Adviser
E: mskrodzka@asbgroup.eu
Paweł Jóźwik
Tax Manager - Attorney-at-law
E: pjozwik@asbgroup.eu
Jarosław Szajkowski
Tax Manager - Tax Adviser
E: jszajkowski@asbgroup.eu