Zwolnienia grupowe oraz indywidualne są zjawiskiem zazwyczaj podyktowanym przemianami gospodarczymi, restrukturyzacją firm lub zmianami w strategii biznesowej. Jednakże istnieją określone ograniczenia prawne dotyczące tego, kogo pracodawca może zwolnić, aby zapewnić ochronę pracowników i równowagę między prawami pracownika a potrzebami firmy.
W ramach grupowego zwolnienia pracodawca nie może zwolnić pracowników objętych szczególną ochroną. Są to przede wszystkim:
• pracownicy, którym brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego,
• kobiety w ciąży, w trakcie urlopu macierzyńskiego,
• pracownicy w trakcie urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego i urlopu ojcowskiego,
• członkowie zarządu związku zawodowego,
• społeczny inspektor pracy,
• pracownik powołany do odbycia służby wojskowej, służby zastępczej, zasadniczej służby wojskowej lub przeszkolenia wojskowego.
Pracownikom chronionym przed zwolnieniem w ramach zwolnień grupowych pracodawca może jednak wypowiedzieć dotychczasowe warunki pracy lub płacy (na przykład zmienić stanowisko pracy lub obniżyć wynagrodzenie).
Uwaga! Dyscyplinarne zwolnienie z pracy może dotyczyć każdego. Nie są przed nim chronione kobiety w ciąży lub na urlopie macierzyńskim, a także osoby, które za mniej niż 4 lata osiągną wiek emerytalny. Możliwe jest także zwolnienie dyscyplinarne na zwolnieniu lekarskim lub na urlopie, a także zwolnienie dyscyplinarne w trakcie wypowiedzenia.
Przestrzeganie praw pracowniczych w kontekście zarówno zwolnień grupowych, jak i indywidualnych, ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia sprawiedliwości i równości w miejscu pracy. Pracodawcy powinni zawsze działać zgodnie z przepisami prawa pracy oraz brać pod uwagę indywidualne okoliczności każdego przypadku zwolnienia, aby uniknąć niepotrzebnych sporów sądowych i zapewnić poszanowanie praw pracowników.
Autor artykułu: Sylwia Feret Senior Payroll Specialist
